یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهُ ارْجِعِی إِلی رَبِّكِ راضِیَهً مَرْضِیَّهً فَادْخُلِی فِی عِبادِی وَ ادْخُلِی جَنَّتِی

و هراز گاه در گذر زمان و در گذر بی صدای ثانیه های دنیا فانی ،جرس کاروان از رحیل مسافری خبر می دهد که در سکون و سکوت ، آغازی بی پایان و تولدی دوباره را می سراید.
خبر کوچ همیشگی آزاده سرفراز و جانباز دوران دفاع مقدس ، هم رزم و همکار دیروز و دوست بسیار عزیزمان شادروان محمد علی واحدیان چنان سخت ، سنگین و جانسوز است که به دشواری به باور می نشیند، فقدان همو که شیرین گفتاری و حسن خلق او در کنار لبخندهای مدام اش ، سختی دوران اسارت را نه تنها برای خودش که برای تمامی دوستان و همرزمانش آسان می نمود ، چندان سهل نیست. اما با دست تقدیر چه میتوان کرد که این راه ، تا ابد رهرو خواهد داشت.
اینجانب به نمایندگی از سوی خود و تمامی همکاران ایشان در اداره بهزیستی اردکان ،این ضایعه دردناک را به خانواده و بازماندگان و تمامی همرزمان آن نازنین تسلیت گفته و از خدای بزرگ ، برای ایشان صبر و شکیبایی و برای آن سفر کرده ،علو درجات و همنشینی با سرور و سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله حسین (ع)و یاران با وفایش را تمنا دارم.